Baklava Yufkasında Patatesli Börek


Sene 1995. Kaybetme korkusuyla yasamaya basladigim sene. 10 yasindayim.

Otobüsdeyiz. Istanbula dogru yol aliyoruz. Yol esnasinda yasadiklarimizi hatirlamiyorum. Sadece duygularimi; babam beni Istanbul`a amcamlara birakacak, sonra bensiz geri dönecek. Istanbulda kalacagim icin cok cok sevinmek istiyorum ama babamdan ayrilmak zorunda kalacagimdan dolayi sevinemiyorum.

Sonrasinida pek hatirlamiyorum. Eve vardik. Biraz bizimle kaldi ve sonrasina dahil hayalimde sadece; sirtina attigi siyah cantasi, vedalasmak icin bana dogru yaklasdigini hatirliyorum..
O an ben ise aslinda babama sImsIkI sarilip gitme nolur diye yalvarmak istiyorum. Ama yapamadim. Sustum ve yutkundum. Öptüm onu yanaklarindan sadece.. sessiz ve gizlice kokusunu icime cektim.. ve vedalasdik ve gitti.

Yaklasik bir hafta Istanbuldaydim. Amcam ve yengem saolsun bana ve kuzenlerimle birlikte keyifle günler yasatti. Ama yinede hep bir yanim eksikdi. Icimde hep bir hüzün vardi.

Son gün. Farkli bir nese vardi üzerimde. Keyifliydim. Simarikdim.
Galiba anneme, babama ve kardesim Kerim`e kavusacak olacagimin sevinci bedenimi, ruhumu sarmisdi. Yada baska birsey vardi.. Tuafdi hersey...

Cok gülen aglar derlerdi..

Denizli`ye geri döndügümüzde amcamlar beni köye babama götürdüler. Annem yaninda yoktu. Nerde diye sordugumda herkes kacamak cevaplar veriyor.. konuyu degistiriyorlardi.. Fisil fisil aralarinda konusuyor, benden cekiniyorlardi.
10 yasindaydim ama havada tuaf bir koku sesiyordum..
Ama yinede büyük bir sevincle kendimce annem icin hazirlaniyor geri döndügüme icten ice cok seviniyordum. Mutlu ve sevincliydim. Üzerimdeki kirmizi beyaz giysilarimle avluda kosusturup duruyordum.


Köye biraz kaldiktan sonra hep beraber teyzemlerin evine, kasabaya dogru yol aldik.
Tek katli bir ev. Girisde dört bes basamakli bir merdiven var. Merdivenlerden ciktim. Kapidaki asili duran beyaz perdeyi araladim ve iceri girdim. Sevincliydim. Annemi özlemisdim ve kavusacakdim.
Ama sasirdim. Icersi kalabalikdi. Sira sira kadinlar dizilmis yerde oturuyorlardi. Bana baktilar. Birden yabancilik hissettim, cogunu tanimiyordum.
Bakindim ve annemi göremedim. Icimi saran utangac bir duyguyla iceriye dogru adimimi atip, göz önünde olmakdan, orta merkezde dikilmekden hoslanmadim ve kendimi hemen soldaki ilk odaya attim. Evet! Dayimin kizi ve arkadasimiz buradaydi. Sevindim ve kendimi güvende hissettim.O zamanlardaki tahminime göre yaklasik yarim saat hic birsey sormadan, sanki bir tuaflik yokmuscasina veya görmezden geliyormuscasina oyandik.
Sonra birsey soruyorum.... ve bana kuzenimin verdigi cevap ise "nasil yani senin haberin yokmu?"
"Haberim?! Neden haberim yok!" diye sordum. Evet biliyordum hissetmisdim vardi birseyler! Tuaf bir koku, tuaf birseyler vardi sezdigim..! Dogruydu demekki sezgilerim..

"Öldü!" deyiverdiler...

Ama nasil olurdu daha Istanbul`a gitmeden önce, üc Temmuzda dogum gününmü kutladik birlikte. Hatta benim dogum günü pastamdan yedi. Seker hastasi olmasina ragmen azicik ucundan tatti. Benim icin...! Acaba yedigi pastadanmi öldü? Pastammi dokundu ki anneanneme? Keske kutlamasaydim yas günümü, keske keske... niye, niye ?? !diye firtinalar yasadim 1995 senesinde o kücücük yüregimde. 
Ve bir hizla kostum odadan disariya! Annem! O perperisan olmaliydi. Görmeliydim onu. O iyimiydiki acaba?
Birgül teyzemi gördüm. "Annenimi ariyorsun Hasret" dedi bana. "Evet" dedim "ama yok bulamiyorum onu." "Salona baktinmi" diye sordu bana. "Evet ama yok" dedim.
Hayir orda diyerek, elimden tutarak beni tekrar odanin kapisina dogru götürdü. Kapiyi actim ve gördüm! Annem oradacikdayi. Oturuyordu yerde. Perperisan. Teni beyaz. Dudaklari kuru. Gözleri kan canagi gibi kipkirmizi. Bedeninde, yüreginde ne kadar sevkat varsa, tüm gücüyle tüm sevgisiyle beni yanina cagirdi. SIMSIKI kalbimi kalbine yapistirdi. "Anneannen öldü kizim!" diye hickira hickira agladi. SIKI SIKI sardi beni. Birakmadi.
Dondum o an!Annem! O güclü, tas gibi kadin erimisdi. Perperisan feryatlar, yaslar icersindeydi.
Annesini, cani gibi sevdigi, her sene özlem cektigi, dünyev-i cennetini kaybetmisdi.
Yüregi katmer katmer aciyor , acisi tüm odayi sariyordu..
Yutkundundum, yutkundum ve yutkundum.. ve yavas yavas gücümü yetirdigimi farkettim. Gözlerim doluyor. Kalbim sIkIsmaya baslamisdi. Etrafdanda agit sesleri yükselmeye basliyordu. Herkes her biryandan yas tutuyor, iclerini bosaltabildiklerince bosaltiyorlardi..
Gözlerimden yaslar dökülmeye basladi. Aglamaya basladim. Annemi perisan görmek, bana dahada fazla aci veriyordu. Hep öyle kalacak, hic birzaman iyilesmeyecek diye düsündüm. Hep feryatlar icinde.. hep perperisan olacakdi..

Takii yengem beni annemin kollarindan alasiya kadar düsüncelerim devam etti. Aldi ve beni kucaginda korkma diye teselli etti.

Annem hala oturuyor. Derin derin bakislariyla bana bakiyordu... Onun tek tesellisi bendim o an.
Sonrasinda ciktim odadan. Sagima bakiyorum, soluma bakiyorum heryer kalabalik. Arkaya dogru kosmaya basladim. Arkamdan kuzenim "nereyeeee?" diye merakla beni takip ediyordu. "Gidin, yanlis birakin beni! Yanliz kalmak istiyorum" dedim.. ve evin arka kismina anneannemin bana hediyesi olan pamuk gibi beyaz minik kedime süt sagdigim ineklerin yanina dogru yol aldim..
Orada durdum. Agladim.... Bende bosaltmaliydim icimi. Bedenimi saran o kabus dolu duygulari..
Ve düsündüm anneannemi.. o yoktu ve olmayacakdi artik..
Bizi birakip gitmisdi.. annem annesiz kalmisdi..
Bana ise geriye kalan son hatira; 3 Temmuz`dan hatira kalan kareler idi..


Annem haberi aldiginda Denizli, Merkezdeymis. Apar topar geri dönmüs. Eve vardiginda, ayagini arabadan atar atmaz bedeni yasadigi izdiraba daha fazla dayanamayip yikilivermis oracikda.
Bana ise ben üzülmeyeyim diye kimse birsey dememis.

O gün; gün nasil gecti bilmiyorum. Bir vakit sonra sakinlesdim. Kardesimide bulma sevinciyle biraz kendime gelmisdim. Kardesimle birlikte yas tutulan evde kendi cocuksu, pembemsi dünyamizda oyunlarimiza dalmisdik yine. Sonra bize dogru yaklasan bir beden hissetim. Tanidikdi bu adimlar. Annemdi yorgun bedeniyle bize dogru yaklasan. Sarildi öptü bizi. Acsinizdir deyip tekrar geri döndü.
Ve birkez daha yaklasdi yanimiza; bu sefer elinde ikiser dilim ekmek ve iki adet domates ile...

O gün yedigim o bir dilim ekmek ve domatesi en lezzetli, en sasafatli yemeklerden degerlidir benim icin. Annemin bizi düsünmesi. O haliyle bile karnimizi doyurmasi herzaman ne olursa olsun hep yanimizda olacagi anlamina geliyordu benim icin.

O en kiymetlisini kaybetmisdi evet ama en degerlilerini unutmamisdi... O annesini kaybetdi ama herseye ragmen oda bir anneydi..


*PATATESLI BÖREK*

Çıtır çıtır bir lezzet...

MALZEMELER:

♥ 1 paket baklava yufkasi
♥ 6 adet büyük boy patates
♥ 1 adet büyük boy sogan
♥ 100g beyaz peynir
♥ yarim cay bardagi parcalanmis ceviz
♥ karabiber, pulbiber, kimyon, tuz

Üzeri icin:

♥ yumurta sarisi
♥ susam

HAZIRLANISI:

♥ Patatesleri hafif haslayip rendeleyin. Rendelenmis sogan, parcalanmis ceviz, ufalanmis peynir, baharatlari ve yeterince tuz ilave edip yogurun.
♥ Bir adet yufka alin. Üzerine siviyag sürün. Ikinci yufkayi üzerine yerlestirin. Ve yine ayni islemi uygulayarak üzerine siviyag sürün. Ücüncü yapragi yerlestirin ve ortasina uzunlamasina bolca harctan koyun. Rulo seklinde sIkIca sarin. Ucunu yapistirmak icin siviyag sürün. Ve ruloyu 3-4 parcaya arzuya göre bir bicak yardimi ile bölün. Yaglanmis firin tepsisine hafif aralikli yerlestirin.
Yufka ve harcininiz bitene dek bu islemi uygulayin.
♥ Böreklerin üzerine yumurta sarisi sürüp, susam serpin.
♥ Önceden isitilmis 190 derece kizarana dek pisirin. Sicak servis edin.
AFIYETLER OLSUN !

Herkese Sicacik Sevgi ve Selamlarimla.. Mutlu, Umutlu Kalin..

11 yorum:

  1. Merhaba Hasret,
    bu baklava yufkasindan bir cok kez börek yapildigina sahit oldum ama deneme firsatim olmadi. Tadi nasil oluyor?
    Patatesli börekleri cok seviyorum. Ellerine saglik.
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. tadi benim fikrimce güzel. ama sicak servis edilmesine önem gösteriyorum ben hep. beklediginde o has lezzetini kaybediyor.
      Hazir baklava yufkasindan baklava severmisin ? Seversen bunuda seversin.
      Annem mesela sevmez. Yer ama olmasada hic aramaz yani. Cünki o hazir baklava yufkasindan hic hoslanmas, eksimsi bir tadi oldugunun kanaatinde.
      Bence bir dene ama benide sevip sevmediginden haberdar et olurmu :*

      Sil
  2. canım benim,neler yaşamış neler yazmışsın sen gözlerimdeki yaştan tarifi okuyamadım.Bu duygu selinden dolayı şuan okuyasımda yok zaten :(( kendime geleyim mutlaka bakacağım ama, fotoğraf harika

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :(( ah be canim üzüldüm bende bak simdi. niyetim sizleri üzmek degildi. heleki gözyaslarinizi akitmak hic degil :(
      kac gündür taslak olarak bekliyordu.. yayinlamaya bile cesaret edememisdim basta. ama yazmak , icimdekileri kaleme dökmek istedim.. sanirim bu istegim; bu sene yine uzuuun zaman sonra türkiyede, rahmetli anneannemin evinde dogum günümü yine kutlayisimdan kaynaklaniyor :(

      öpüyorum cok.. mutlu, rüyalar diliyorum.. yüzündeki gülücüklerin eksik olmasin hic :*

      Sil
  3. Gülüm ağlattın beni ya.bende annanemi dördüncü sınıfa giderken kaybettim.benim için o kadar özeldiki aylarca kendime gelemdim.bir yanım eksik kalmıştı adeta.sende o kadar güzel yazmışsınki duygularını göz
    ümden yaşlar akıverdi.RABBİM HEPSİNE GANİ GANİ RAHMET ETSİN

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :(( ah canim ah.. amin insAllah! Mekanlari cennet olsun insAllah hepsininde!
      bilirim zordur. heleki anneler/anneanneler degilmi! can onlar can! ama gel gör ki ölümlü dünya iste, elimizde olan birsey yok.. uzuun zamanlar geciyor ama zamaninda icimizi yakan o acilar yine hic bir zaman gecmiyor. hep kösesinde bekliyor.

      bilirim, o zamanlar almanyaya geri döndügümüzde annemde kendini cok zor toparladi.
      birgün aglayisina tanik olmusdum, tv`de calan "anne" türküsüne etkilenmisdi..
      o gün bugündür icimde yer etmis iste; aglamasin, üzülmesin diye "anne" sözü gecen müzikler caldiginda hemen degistirim..

      Rabbim sevdiklerimize/bizlere uzuun hayirli ömürler ve vakti geldigindede ölümler versin insAllah..

      Sil
  4. Gerçekten çıtır çıtır nefis olmuş Hasret :)

    YanıtlaSil
  5. Buzdolabındaki baklavalık yufka yapılması için beni bekliyor,bende börek yapayım:-)

    YanıtlaSil
  6. baklava yufkasıylada güzel oluyor ağızda dağılıyor börekler
    ellerine sağlık canım

    YanıtlaSil
  7. Öncelikle anneannemize Allah rahmet eylesin demek istiyorum. Duygularınızı o kadar güzel kaleme almış, ifade etmissiniz ki sizi tebrik ediyorum. Ben de büyüklerimi ve 8 sene önce annemi kaybettim. Yazınız ile büyük duygu yoğunluğu hissettim... Böreğiniz de cok nefis görünüyor, ellerinize saglık....sevgiyle...

    YanıtlaSil

*** "HERKES" YORUM BIRAKABILIR,
Siteniz veya bloğunuz yoksa ,
profil seçin bölümünden ,"Adi/URL" yazan kısma tıklayın, isminizi girin ve URL yazan kismi bos birakin. Yorumunuzu yazıp, " YORUM GÖNDER " yazısına tıkladığınızda yorumunuz/sorulariniz gelir.

Hasretli Lezzetler Facebook`da

2007-2012 Copright - www.hasretlilezzetler.com. Blogger tarafından desteklenmektedir.